Νίκος Αγγελίδης

When a show... has a bad turnout

Που να φανταστούν ο Μάρκος και τα αλάνια που έγραψαν την ιστορία της μαγκιάς του Πειραιά, ότι μια μέρα θα στήναμε κώλο στους Κινέζους;

Για τη Βολιβία δεν γράφονται πολλά... και ΔΕΝ γίνεται τίποτα...  Οι "ελεύθερες χώρες" της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν βγάζουν τσιμουδιά. Η "Διεθνής κοινότητα" παρακολουθεί την επιβολή της παγκόσμιας δικτατορίας με το έτσι θέλω των μοναρχών του πλανήτη. Τουμπεκί... ΟΛΟΙ. Μοιρασμένος ο χάρτης. Μια ακόμη αμερικανόφερτη Χούντα... με φόντο την όπως όπως απομάκρυνση του Εβο Μοράλες. Ο Εβο όμως θα γυρίσει... Ίσως ο ίδιος, ίσως με άλλο πρόσωπο... Άλλωστε και ο Τσε έτσι επέστρεψε σε τούτη την πονεμένη χώρα... Η ιστορία έχει πολλά μονοπάτια ακόμη... Ο καπιταλισμός παραπαίει... αναδεικνύοντας το φρικιαστικό πρόσωπο του κάθε μέρα σε κάθε γωνιά γης...

Και τελικά... κατάντησαν την ΑΕΚ γκρανκάσα

Η "επανάσταση" του χοιρινού Μπουκώθηκε... ο "πατριώτης"... Θαυμάξτε...

Βούτα... Μπορεί να νιώσεις στο πετσί σου τι περνάνε οι ανθρώπινες ψυχές, παλεύοντας με τα κύματα για να βρουν ελπίδα...  Βούτα... Μπορεί να είσαι τυχερός και να έχει βόθρο από κάτω, να βρεθείς δηλαδή στα νερά σου... Βούτα... Μπορεί να σταθεί ο κόσμος τυχερός... να έχεις γεμάτο στομάχι με χοιρινό Βούτα... Μπορεί να πάρεις κανένα πέτσινο πέναλτι ξανά... Βούτα... Μπορεί να χαρεί το παιδί σου που δεν θα το κλέβεις πια στο τάβλι "γιατί πάνω από όλα η νίκη..." Υ.Γ. Σβήστε ΟΛΑ τα βίντεο που φοράει αυτός ο ρατστισής... την τιμημένη προσφυγική φανέλα της ΑΕΚ

Έμαθα ότι ο δημοσιογράφος (;) κ. Λιάγκας και η ομάδα του, χασκογελούσαν και έκαναν πλακίτσα στην είδηση ότι κάποιος άγνωστος εκσπερμάτισε στην πλάτη φοιτήτριας στην βιβλιοθήκη του ΑΠΘ παρά τη θέληση της. Εύχομαι τέτοιες χαρές και στα παιδιά τους... Ο ρατσισμός και ο φασισμός έχουν πολλά πρόσωπα... Σκουπίδια είστε όλοι εσείς που μας επιβάλλετε τηλεοπτικά σκουπίδια σαν κι αυτά...

Eκεί στη Γερμανία, στήσανε... πανηγυρική εκπομπή για τα τριαντάχρονα από την πτώση του τείχους... αλλά ουπς... Δείτε τι τους έκατσε ζωντανά στον αέρα... Αντε να εξηγήσεις μετά την ιστορία...

Πέρασαν έξι χρόνια από το ντου των ΜΑΤ στο εργασιακό μας σπίτι...  Η πρώτη μας απάντηση μας ήταν η ζωντανή ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ που βλέπετε... έξω από τη σιδερόφρακτη πύλη του Ραδιομεγάρου. Βρώμαγε ακόμα χημικό από τις καλοσύνες των σωμάτων της τάξης... όταν έπιανα το μικρόφωνο στα χέρια... Η πορεία με βρήκε στα πεζοδρόμια της ατίθασης... ενημέρωσης σε όλη την Ελλάδα, σε ένα ταξίδι μαγικό, ταξίδι αξιοπρέπειας και αγώνα σε κάθε γωνιά. Η ιστορία έγραψε. Όπως κατέγραψε και την αποτυχημένη επαναλειτουργία της ΕΡΤ με κομματικά ματζούνια και άλλες συνταγές για ευνοούμενους... Όσοι όμως πιστεύουν ότι το έργο έλαβε τέλος, θα βρουν μπροστά τους ξανά την ιστορία... ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ λέμε και θα το λέμε πάντα... για έναν αγώνα ξεχωριστό, μοναδικό, πρωτοπόρο σε παγκόσμιο επίπεδο... Κάποιοι λίγοι... είχαμε την τύχη να είμαστε εκεί και έχουμε την τύχη να συζητάμε τις ζωές μας με τα παιδιά μας, χρόνια μετά, με ψηλά το κεφάλι...  

Εκτός από μπριζόλες, λουκάνικα και παϊδάκια, πάνω στα κάρβουνα των Διαβατών θα ψήνεται και η χαμένη μας αξιοπρέπεια. Η ανοχή μας μπροστά σε ένα βλαχομπαρόκ σκηνικό που αναδεικνύει προκλητικά την αφθονία έναντι της έλλειψης, τη δύναμη έναντι της αδυναμίας και το σαδισμό έναντι της καταπίεσης.  Άρθρο του Νικόλα Κολυτά στο rproject.gr/    Η αλή­θεια είναι ότι τα ξέ­ρου­με καλά αυτά τα ελ­λη­να­ρά­δι­κα οι­κο­γε­νεια­κά μπάρ­μπε­κιου. Πλα­στι­κή κα­ρέ­κλα, πα­ντό­φλα, ξε­χα­σμέ­νες θειά­δες, αιω­ρού­με­να κλισέ, χρυ­σοί σταυ­ροί σε αμά­νι­κα φα­νε­λά­κια και μετά το τρίτο πο­τη­ρά­κι πο­λι­τι­κή συ­ζή­τη­ση που στά­νταρ πε­ρι­κλεί­ει ρα­τσι­σμό, σε­ξι­σμό και προ­σκύ­νη­μα του τρι­πτύ­χου πα­τρί­δα-θρη­σκεία-οι­κο­γέ­νεια. Είναι αυτό το έτοι­μο μο­τί­βο που οι άντρες ψή­νουν τα κρέ­α­τα και οι γυ­ναί­κες κό­βουν τη σα­λά­τα, που ο Κα­ζαν­τζί­δης τρα­γου­δά­ει τη φτώ­χεια και οι συγ­γε­νείς επι­δει­κνύ­ουν τα φρά­γκα τους, που τα παι­διά μα­θαί­νουν να αγα­πά­νε την τσί­κνα ακόμη κι

Ούτε ο Βάρναλης... δεν σε σώζει

Πρέπει να κάνουν κάτι... Δεν γίνεται να μιλούν έτσι σε εκλεγμένους άρχοντες του κοινοβουλίου. Ιδίως τους μορφωμένους...

Όποιου ή όποιας η ψυχή δεν ματώνει με αυτή τη φωτογραφία... ας κοιτάξει στον καθρέφτη να δει τον φασίστα που κρύβει μέσα του (της)...

Εκεί στα Γιαννιτσά που είναι φιλάνθρωποι, όπως μας προειδοποιεί ο δικηγόρος τους (για να μην πέσουν μηνύσεις...) μπορούν να μας εξηγήσουν πως έγινε η εγκατάσταση των πατεράδων και των παππούδων τους το 1924-1925, από τον Πόντο, τον Καύκασο, τη Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία; Αχ αυτή η ιστορία... δεν αφήνει κάποιους ΦΙΛάνθρωπους να Αγιάσουν...

Αγάπη μου στα μάτια σου ζωγραφισμένη... η βαρβαρότητα τούτου του κόσμου. Στο βλέμμα σου όμως εμείς οι κάπως αλλιώς... βλέπουμε την ελπίδα.. Θα παλέψουμε μέχρι τέλους μπόμπιρα γλυκιέ... για να τ' αλλάξουμε όλα. Με αγάπη και χαμόγελο... Χαμογέλα μικρέ μου... Αυτό τους τρελαίνει... Είμαστε ΟΛΟΙ πρόσφυγες σε έναν κόσμο... που θεωρούν κτήμα τους... Φωτογραφία: stonisi.gr