Νίκος Αγγελίδης

Και έρχεται η ώρα που ο "μαγικός σου κόσμος" εξαφανίζεται... Δεν είσαι πια ο "έτσι πρέπει"... Σηκώνεις παντιέρα, μιλάς και σέβεσαι τον εαυτό σου. Αγαπάς αυτόν τον τύπο που "όλοι θαυμάζουν" και εσύ σιχαίνεσαι... Και πορεύεσαι με φόντο όλα τα "χαστούκια" της έτσι πρέπει... γης. Και εκείνοι που ζουν ευνουχισμένοι; Τι θα γίνει με αυτούς; Αναγκαστικά κρατούν αποστάσεις! Και τι γίνεται τότε ρε μάγκα; Μένεις μόνος; Μπα... Φτιάχνεις νέους φίλους, ειλικρινείς, γνήσιους, απ΄αυτούς που δεν θέλουν κάτι πέρα από ένα χαμόγελο. Υπάρχουν και δαύτοι.... Αυτοί που σε γουστάρουν για τον τσαμπουκά που έκανες να σεβαστείς και να αγαπήσεις τον εαυτό σου... Είναι οι ίδιοι για τους οποίους έλεγες πριν... ότι δεν ταιριάζετε... Αυτοί είναι εδώ. Έστριψαν γωνία και ήρθαν... Και εσύ μένεις μαλάκας και αναρωτιέσαι "τι έκανα τόσο καιρό;" Και οι άλλοι οι παλιοί; Η παλιοκατάσταση; Οι παλιόφιλοι; Τα "αδέρφια", η "μαμά" μου, ο "αδερφός"

Και η Thomas Cook είναι για τον cock... τελικά Α ρε καπιταλισμέ έτσι να διασύρεσαι μέχρι να καταρρεύσεις εντελώς... να ησυχάσει ο πλανήτης από τα ληστρικά - εγκληματικά σου σχέδια...

ΟΛΟΙ μιλάνε και έχουν κάτι να πουν... εκτός από εμάς που γ@μηθήκ@με... για να ανοίξει η ΕΡΤ και να κρατηθεί μετά σε ένα επίπεδο... μακριά από την επέλαση άσχετων και κομματόσκυλων. Ε κάποια στιγμή θα μιλήσουν και οι ολίγοι... (ευτυχώς) γνήσιοι δημιουργοί ενός αγώνα που έμεινε στην ιστορία.

Τέλος ο φόβος... Καθαρίστηκε η εστία κινδύνων. Πατριώτες ζήστε ελεύθερα... ΔΕΝ κινδυνεύουμε πλέον!

Καλημέρα κόσμε...

Tsipouring... and dreaming somewhere in the universe. Φακ wealth and capitalism....