Στου Μπαλογιάννη

Είναι μια μυθική μορφή... Ο Λάκης Μπαλoγιάννης από κοντά είναι ακόμη πιο επιβλητικός... ακόμη πιο απλός, αγνός, ρομαντικός...
Μια τεράστια φυσιογνωμία που μέσα της κρύβει όλη τη μουσική (και όχι μόνο...) ιστορία του τόπου μας... Εκεί στο στέκι του στην Καρδίτσα, στον Άγιο Νικόλαο, πήγαινε ο αλησμόνητος Πάνος Γεραμάνης για να ακούσει ένα από τα 32.000 δισκάκια (καλά διαβάσατε...) 45 στροφών. Έχει καταργήσει το κέρμα στο τζουκ-μποξ ο Λάκης για να μπορεί μόνος του να βάζει το δίσκο να παίξει... Πετάγεται από την κουζίνα που την δουλεύει μαζί με την αδερφή του, παίρνει τη μουσική παραγγελιά, βάζει τη βελόνα πάνω στο 45άρι δισκάκι και χαμογελάει... Η ίδια διαδικασία μέρα νύχτα, ασταμάτητα, χωρίς διακοπές και άδειες. Μια ζωή ολόκληρη, από μικρό παιδί! Δεν έχει κάτσει ούτε μια μέρα... Ένοιωσα δέος συναντώντας αυτόν τον άνθρωπο... Πήγαμε λίγο πριν το κλείσιμο, κοντά μεσάνυχτα, από τις 5 το πρωί ήταν εκεί... Μας περίμενε με ανοικτή καρδιά στον πανέμορφο κήπο (για το καλοκαίρι). Μας φιλοξένησε με αγάπη, κέρασε τσιπουράκι ντόπιο με μεζέ, σουβλάκια και βυσινάδα Κλιάφα για τα παιδιά και μπύρα για την αγαπημένη συναγωνίστρια στα δύσκολα χρόνια... Δώρα Μήτρα. Οι λίγες ώρες κοντά του θα μου μείνουν αξέχαστες. Είναι από τους ανθρώπους εκείνους που νομίζεις ότι έχουν τρια ντοκτορά μαζί... Σου μιλάει απλά, λαϊκά και αναδύεται μια αξεπέραστη αύρα από τα χείλη του, το πρόσωπο, τον απαράμιλλο χαρακτήρα. Μοναδική προσωπικότητα ο Λάκης, δεν είναι τυχαίο που έχει τόσους πιστούς φίλους που τον ακολουθούν και βοηθούν με μεράκι και λατρεία... το μαγαζί. Έμεινα... όταν μου περιέγραφε για το ρεπορτάζ που κάναμε για το θρυλικό στέκι, στην Ώρα Ελλάδας με την Ελπίδα Κουτσογιάννη. "Χτύπησε το τηλέφωνο... Ήταν από την Αυστραλία... Νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα... Μόλις άκουσα καλά τη φωνή, κατάλαβα ότι στην άλλη άκρη της γης βρισκόταν ένας φίλος που είχα στο στρατό. Από τότε είχαν να μάθω νέα του. Είναι τώρα στο Σίδνεϊ και με είδε στην ΕΡΤ Α.Ε.... Έτσι έψαξε και με βρήκε..." μας αφηγείται ο Λάκης και η τρίχα σηκώνεται κάγκελο από συγκίνηση. Είχα τύχη βουνό που κατάφερα να φτάσω εκεί... μαζί με τα παιδιά μου. Θα ξαναβρεθούμε Λάκη μου. Σου το υπόσχομαι Είσαι ένας και μοναδικός στον κόσμο! Την ΑΕΚάρα μας και τα μάτια σου... Δώρα Μήτρα σε ευχαριστώ...